From the many-willow'd margin of the immemorial Thames,
Standing in a vale outcarven in a world-forgotten day,
There is dimly seen uprising through the greenly veiled stems,
Many-mansion'd, tower-crowned in its dreamy robe of grey,
All the city by the fording: aged in the lives of men,
Proudly wrapt in mystic mem'ry overpassing human ken.
Znad Tamizy wąskich brzegów, gdzie wśród wierzb zabłądził czas,
Z dna doliny wyrzeźbionej w dniach, co je zapomniał świat,
Poprzez zieleń pni splątanych ledwie widać miasto tu:
Pośród domów wież korony, szarość je spowija snu.
Stare według ludzkiej miary - miasto dziś, gdzie niegdyś bród,
Miasto, co ma więcej wspomnień niż pamięta ludzki ród.
Wiersz J.R.R. Tolkien (1913), tłumaczyła Adaneth
Zdjęcie: http://www.cs.ox.ac.uk/DL2009/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz